menta; aquela que nasce nos montes tem propriedades mais benéficas que a calaminta hortense. A calaminta dos montes provoca a urina, fortifica o cérebro, é atenuante e aperitiva, mata as lombrigas, resolve os “humores” que ficaram nas juntas depois da gota; quando queimada ou estendida no chão afugenta as cobras. Segundo Arraiz, esta erva ajuda a combater o morbo gálico. O chá desta planta é usado como sudorífico.
Fontes: Bluteau, 1712-1728, vol. II, p. 47; Moraes, 1813, vol. I, p. 323; Chernoviz, 1890, p. 403; Arraiz, 1683, Parte I, Capítulo 35. LR